باب الجواد ...

خودش میدانست چقدر دلتنگ بودم ُ چقدر نیاز داشتم به دیدنش از نزدیـــک ...

چقدر نیاز داشتم به خلوت های صحن انقلابی ...

به پیاده روی ها و صحن گردی های کفش به دست ...

به زل زدن ها و اشک ریختن ها و رضا شدن ها ...

آقا را می گویم ...

علی بن موسی الرضا ....

باز هم دقیقه نودی طلبیده شدیم ...

ما دلتنگشان بودیم ُ او لطف کرد ...

خودش و خدایش خوب میدانند که من جز عاقبت به خیری هیــــــچ نمیخواهم ...

اینکه رضا , رضایم کند به رضای خدایش در هر شرایطی ...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

فردا صب ساعت 6 صب با مدرسه میریم مشهد ...  :)

بسم الله ...

میدونی , خیلی وقتا انقد درگیره این میشی که چه جوری شروع کنی , الکی هی عقب میندازی کارتو ...

درصورتی که باید دلُ به دریــا زد ...

وقتی شرو میکنی , نیروی خودِ دریا میکِشونتت ....

حالا جریانِ ماست و این وبلاگ جدیـــد ...

یا علی ...

بسم اللــــه ...